In het kader van het vijftienjarig bestaan van de WAN (Werkgroep Adderonderzoek Nederland) waren vrijwel alle Nederlandse en Vlaamse leden van deze werkgroep op 28 maart 2015 aanwezig in het Meinweggebied voor een jubileumbijeenkomst. Aan de ontmoeting was een excursie verbonden waarbij in het veld het effect van maatregelen werd getoond die waren uitgevoerd in het kader van toegesneden adderbeheer. Alle deelnemers werden in de week na de bijeenkomst aan de hand van stellingen schriftelijk geënquêteerd. De uitkomsten van de enquête over ruim 40 axioma’s werden verzameld en van een toelichting voorzien. Uit de reacties ... Lees meer ...
Door intensief veldonderzoek en dankzij individuele herkenning, kon in 2014 een vrouwelijke Adder de gehele activiteitsperiode worden gevolgd. In hetzelfde gebied werden gedurende de voortplantingsperiode nog elf mannelijke dieren en een tweede vrouwtje aangetroffen. Beide vrouwtjes werden in 2014 zwanger. Van vijf mannetjes is geconstateerd dat ze de vrouwelijke Adder het hof maakten. Echte copulaties werden niet waargenomen. Toch is polyandrie niet uit te sluiten.
Bijzonder is tevens dat de tweede vrouwelijke Adder en een mannelijk dier nog tot 25 november in het terrein konden worden ... 
In Nationaal Park De Meinweg komen 12 van de 16 inheemse soorten amfibieën voor. In 2012 en 2013 zijn op grond van een gebiedsdekkende inventarisatie in 2012 een groot aantal voortplantingswateren voor deze soortgroep opgeschoond, vergroot of nieuw aangelegd. Deze activiteiten hadden een grote impact op zowel water- als landhabitat. In 25 van de 47 onderzochte poelen is de soortendiversiteit (van vooral algemene soorten) toegenomen. In 14 poelen is het aantal soorten gelijk gebleven, in acht ... 
De spoorlijn die Nationaal Park De Meinweg van west naar oost doorsnijdt heeft een belangrijke betekenis voor de herpetofauna. Door het achterwege blijven van regulier onderhoud dreigt het tracé dicht te groeien met opslag van bomen en struiken. Een vergelijking tussen inventarisaties in 2000 en 2013 toont aan dat alle reptielen fors in aantal achteruit gaan, terwijl alleen algemene soorten amfibieën (Gewone pad en Groene kikkers) een vooruitgang laten zien. Van de ... 
In 1995 startte een monitoringsonderzoek van reptielen in het Gagelveld, gelegen centraal in Nationaal Park De Meinweg. In de eerste periode (1995-2001) werd het terrein integraal begraasd met schapen, paarden en runderen. Door overbegrazing namen alle soorten reptielen in die periode sterk af. In 2002 werd de begrazing beëindigd en tot 2006 bestond het beheer vooral uit ‘niets doen’. De vegetatie sloot zich opnieuw, maar was voor veel soorten reptielen nog steeds niet geschikt. Vanaf 2006 tot 2015 is het gebied door een scala ... 
De amfibieën en reptielen worden samen aangeduid als herpetofauna (kruipende dieren). Hoewel behorend tot twee verschillende klassen in het dierenrijk worden de kikkers, padden en salamanders, hagedissen en slangen vaak samen beschreven.
De leden van de Herpetologische Studiegroep Limburg hebben 30 jaar lang verspreidingsgegevens verzameld. De enorme hoeveelheid gegevens is verwerkt in deze atlas. 
Pater A.J. Munsters verzamelt al sedert meer dan een halve eeuw faunistische gegevens over Macrolepidodoptera uit Stein en omgeving. Een groot deel daarvan is in verschillende publicaties en overzichten gepubliceerd. Bovendien leverde hij een bijdrage aan onderzoek dat beoogde door middel van vanglampen de vluchten van voor de fruitteelt belangrijke bladrollers (Tortricodea) en uilen (Noctuidae) vast te stellen.
Behalve Macrolepidodoptera en voor de fruitteelt schadelijke bladrollers belande in de lichtval menige Microlepidoptera, die voor het overgrote deel aan J.H. Kuchlein voor bewerking ... 
In de periode 1990-1999 is door leden van het Natuurhistorisch Genootschap in Limburg en De Vlinderstichting een grootschalig veldonderzoek uitgevoerd naar het voorkomen van vlinders in de provincie Limburg.
Het inventarisatie project heeft 10 jaar in beslag genomen. Circa 450 personen hebben hun waarnemingen ingezonden, 19 auteurs tekenden voor de soortteksten en 27 fotografen leverden hun foto’s. De redacteuren, Reinier Akkermans, Raymond Pahlplatz en Kars Veling hebben het boek vervolgens gemaakt tot wat het is: het handboek voor de dagvlinders in Limburg. 
Beken zijn van grote ecologische betekenis voor de inheemse visfauna. Toch is hier door veldbiologen in het verleden weinig aandacht aan geschonken. De kennis van de verspreiding en ecologie van, met name de kleinere beekvissoorten, was daarom lange tijd erg beperkt. De uitgave van het boek Vissen in Limburgse beken is het levendige bewijs dat de veldichtyologie de laatste jaren een snelle ontwikkeling doormaakt. 
In Limburg wordt al relatief lang gepubliceerd over het voorkomen van vogels. Begin 20e eeuw verschenen de eerste overzichten, waaronder dat van de legendarische burgemeester van Valkenburg, P.A. Hens. Hij tekende in 1926 voor de eerste provinciale avifauna van Nederland, en in 1965, toen hij een bijgewerkt overzicht publiceerde, was die situatie nog niet veranderd! 
In Nationaal Park De Meinweg vindt al sinds vele jaren reptielenonderzoek plaats op voormalige akkers langs de Lange Luier. Hierbij wordt gebruik gemaakt van in rasters uitgelegde stalen platen die niet alleen een grote aantrekkingskracht uitoefenen op de aanwezige Hazelwormen (Anguis fragilis) en Gladde slangen (Coronella austriaca), maar ook op muizen. In nagenoeg alle gevallen gaat het dan om Bosmuizen (Apodemus sylvaticus) en Rosse woelmuizen (Myodes glareolus). In 2019 werden bij de controles ook regelmatig Grote bosmuizen (Apodemus flavicollis) onder de platen aangetroffen. Tot dat moment waren er echter nog maar zeer ... 
Atlas Zoogdieren van Limburg
Verspreiding en ecologie in de periode 1980-2007
Uit de Atlas blijkt dat Limburg een unieke provincie is voor in het wild levende zoogdieren. Je treft hier soorten die je nergens anders ziet zoals eikelmuis, hazelmuis en hamster. Maar ook in andere opzichten is Limburg een provincie die rijk is aan zoogdieren.
De zuidelijke ligging en de bijzondere bodemgesteldheid maken met name het zuiden van deze provincie bijzonder. Vandaar de hoge score van maar liefst 70 soorten (waarvan 68 nog na 1980 zijn gezien). Dat is 94 procent van de 75 landzoogdieren die Nederland na 1980 kent. ... 
De Hamster was tot in de eerste helft van de vorige eeuw algemeen in Zuid-Limburg. Dit was een conclusie uit één van de eerste publicaties van het Genootschap uit 1949 van de “Reeks Publicaties van het Natuurhistorisch Genootschap in Limburg”. In de jaren zestig werd opnieuw een inventarisatie verricht naar het voorkomen van de Hamster. 